Objaśnienie KS 1.2.4:Napisy rozszerzone (na żywo) (poziom AA)

Funkcjonalności zapewniane przez technologie wspomagające obejmują alternatywny sposób prezentacji treści (np. mowa syntetyczna lub powiększenie obrazu), alternatywne sposoby wprowadzania danych (np. za pomocą głosu), dodatkowe mechanizmy nawigacji i orientacji oraz transformacji treści (np. w celu uczynienia tabel bardziej dostępnymi).

Technologie wspomagające często przekazują informacje i dane do standardowych aplikacji za pośrednictwem specjalnych API.

Rozróżnienie pomiędzy popularnymi programami użytkownika a technologiami wspomagającymi nie jest oczywiste. Wiele popularnych programów użytkownika posiada różne rozwiązania wspomagające osoby z niepełnosprawnościami. Główna różnica pomiędzy nimi polega na tym, że popularne programy użytkownika są ukierunkowane na szerokie i zróżnicowane grupy odbiorców, zarówno z niepełnosprawnościami, jak i bez niepełnosprawności. Natomiast technologie wspomagające skierowane są do wąskiej grupy odbiorców z określonymi rodzajami niepełnosprawności. Wsparcie świadczone za pomocą technologii wspomagających jest zatem bardziej wyspecjalizowane i nakierowane na odbiorcę z konkretnymi potrzebami. Popularne programy użytkownika mogą dostarczać technologiom wspomagającym niezbędne funkcjonalności, takie jak pobieranie treści internetowych z obiektów programowych lub odwzorowanie kodu do postaci przyjaźniejszej dla tych technologii.

Audio może być tworzone syntetycznie (mowa syntetyczna), nagrywane z dźwięków świata rzeczywistego lub na oba sposoby.

Dźwiękowy opis materiału wideo zapewnia informacje o akcji, postaciach, zmianie scenerii, tekstach wyświetlanych na ekranie i innych treściach wizualnych.

W standardowym opisie audio narracja jest dodawana w przerwach między dialogami (zobacz także rozszerzona audiodeskrypcja.)

Jeśli wszystkie informacje o wideo są już zapewnione w istniejącym dźwięku, dodatkowa audiodeskrypcja jest zbędna.

Nazywana również „opisem wideo”, „narracją opisową” i „narracją dźwiękową”.

Napisy rozszerzone mają formę podobną do napisów dialogowych, z tą różnicą, że oprócz treści wypowiedzi osób przekazują opis sytuacji pozadialogowej - dodatkowe informacje, potrzebne do zrozumienia treści programu, takie jak identyfikacja mówiących, informacje o istotnych sygnałach dźwiękowych, np. śmiechu, trzaskaniu drzwi, muzyce, oddaleniu, miejscu akcji. Stąd określenie „rozszerzone”. Ze względu na zastosowane rozwiązania techniczne napisy dzielimy na zamknięte i otwarte.

Napisy kodowane to odpowiedniki, które można włączać i wyłączać w niektórych odtwarzaczach.

Napisy otwarte (open caption, OC) to wszelkie napisy, których nie można wyłączyć. Na przykład, jeśli napisy rozszerzone są wizualnie równoważnymi obrazami tekstu osadzonego w wideo.

Napisy nie powinny zasłaniać ani utrudniać istotnych informacji w filmie.

W niektórych krajach napisy rozszerzone nazywa się podpisami (subtitles).

Audiodeskrypcja może, ale nie musi posiadać napisów rozszerzonych, ponieważ sama w sobie zawiera opis zawartości tego, co przedstawione jest w sposób wizualny.

Ta technika jest stosowana tylko wówczas, gdy sensu materiału wideo nie da się zachować bez dodatkowej audiodeskrypcji, a przerwy pomiędzy dialogami i narracją są zbyt krótkie.

Zobacz także język migowy.

Nie dotyczy to tekstu znajdującego się na obrazie, w którym ważna jest inna treść wizualna.

Opóźnienie zależne od nadawcy to krótkie (najczęściej automatyczne) opóźnienie, niezbędne na przykład w celu dania nadawcy czasu na kolejkowanie lub cenzurowanie treści wizualnej lub dźwiękowej. Opóźnienie to nie jest wystarczające, by nadawaną treść poddawać poważniejszej edycji.

Jeżeli informacja jest całkowicie generowana przez komputer, to nie jest informacją na żywo.

Media alternatywne dla tekstu są dostarczane tym, dla których przydatne jest korzystanie z z alternatywnych reprezentacji tekstu. Media alternatywne dla tekstu to: nagrania dźwiękowe, nagrania wideo (w tym język migowy) lub nagrania audiowizualne.

Obejmuje to sztukę tekstową (ASCII art, będącą układanką złożoną ze znaków), emotikony, slang na forach (korzystający z zastępowania znaków) i obrazy przedstawiające tekst.

Więcej informacji można znaleźć w sekcji Objaśnienie alternatyw tekstowych.

Wideo może być stworzone za pomocą animacji lub fotografii, lub obu naraz.